Portret Abraham Caland
(Westkapelle 1789-1869)
In de kamer over het Waterschap en de strijd die Schouwen heeft moeten leveren tegen het water, hangt een portret van Abraham Caland. Abraham Caland was ingenieur bij Rijkswaterstaat in Zierikzee en hoofdingenieur van de Waterstaat in Zeeland. Hij werkte zowel op Walcheren als in Zeeuws-Vlaanderen voordat hij in 1826 naar Schouwen ging. Hij verbeterde de dijken en liet zink- en stortwerken plaatsen op de vooroever, een nieuwe manier van dijkversterking.
Caland schreef een leerboek over dijkenbouw: Handleiding tot de kennis der dijkbouw en zeeweringskunde. Schouwen-Duiveland heeft veel te danken aan zijn technische kennis. Zo paste hij het Schouwse ‘nolle-stelsel’ aan, zodat de stroming van het water beter werd afgeleid van de kust.
Hij dacht dat afgezaagde paalhoofden beter werkten dan lange paalhoofden. Verder zorgde hij ervoor dat dijken stelselmatig een steenbekleding kregen.
Caland was niet bang om te experimenteren. Zo nam hij een ongebruikelijke proef met een zinken dijkbekleding. Hij liet zinken platen vastzetten op stukken hout en die op de glooiing aanbrengen. De proef mislukte, de platen scheurden snel en werden aangetast door het zoute zeewater.
De proef die Caland deed met Vilvoordse [1] steen lukte wel. De glooiing hield goed stand en was goedkoper dan de methoden daarvoor. Allerlei mensen, die hun brood verdienden met het versterken van de dijken vreesden dat zij werkloos werden en klaagden de waterbouwkundige aan. Zij betichtten hem van het vernietigen van de inlandse rijsthoutindustrie en van het brengen van geld naar België door daar steen te kopen.

[1] Bij het Watersnoodmuseum is aan de dijk een demonstratie gemaakt van de verschillende soorten dijkbekleding.